krzy|knąć

pf — krzy|czeć¹ impf (krzyknęła, krzyknęli — krzyczysz, krzyczał, krzyczeli) Ⅰ vt (mówić głośno) to shout

- krzyknęła do syna, żeby wracał do domu she shouted at her son to get back home

- dlaczego tak krzyczysz? why are you shouting?

- masz rację, ale nie krzycz you’re right, just stop shouting

- odwrócił się i krzyknął, że wróci he turned around and shouted that he’d be back

- „co się stało?” krzyknął ‘what happened?’ he shouted

- krzyczeć na alarm to give a warning shout, to shout in warning; przen. to sound an/the alarm przen.

- krzyczeć gwałtu pot. to shout for help

- krzyczeć na cały dom a. na całą wieś to shout a. scream at the top of one’s voice

Ⅱ vi 1. (pod wpływem emocji) to shout, to scream

- krzyczeć z radości to shout for joy

- krzyczeć z przerażenia to scream in fear

- krzyczeć z bólu to scream in pain

- krzyczeć przez sen to scream a. shout in one’s sleep

2. (strofować) to yell, to shout (na kogoś at sb)

- krzyczała na dziecko za rozbitą szklankę she yelled at the child for breaking the glass

- stale krzyczy na niego, żeby posprzątał w pokoju she’s always yelling at him to clean his room

3. (przywołać) to call (na kogoś for sb)

- krzyknął na kelnera he called for the waiter

4. (o ptakach) to cry (out), to scream